Pfoe… Wat een dagen. De zon lijkt zich al een paar dagen niets aan te trekken van onze grenzen. Alles plakt, de nachten zijn broeierig, en zelfs m’n gedachten lijken trager te bewegen in deze zomerse hitte. En toch – of misschien juist daardoor – zit ik hier. Te schrijven. Te bouwen aan iets wat stilaan vorm krijgt. (Na de werkuren uiteraard!)
Tussen het puffen door werk ik verder aan m’n boeken, sleutelen aan de website, ideeën noteren… niet altijd makkelijk met zo'n oververhitte laptop op schoot en een hoofd dat snakt naar wat koelte. Maar weet je – soms zit er ook schoonheid in het zweten. In dat blijven doorgaan, zachtjes. In het luisteren naar jezelf op een traag tempo.
De warmte dwingt me om te vertragen. Om even te kijken naar waar ik mee bezig ben. En ergens… doet dat deugd. Even stilstaan bij wat er groeit. Bij de zinnen die op papier verschijnen. Bij het besef dat je bezig bent met iets dat je raakt – en hopelijk ook anderen mag raken.
Ik probeer er ook van te genieten: een ijsje, frisse douche, een avondwandeling. Even ademen, even niets moeten.
Dus ja… het is warm. En soms afzien. Maar het is ook zomer...leven...ruimte. Voor woorden, voor dromen, voor een klein beetje zachtheid.
Blijf goed voor jezelf zorgen, neem rust als je die nodig hebt, en vergeet vooral niet te drinken 😉
Liefs,
Faelan Noar
Reactie plaatsen
Reacties