De zomer is altijd een tijd van ademruimte. Lange avonden, warme zonnestralen, het zachte ruisen van bomen in de wind. Maar ook een periode waarin je jezelf soms tegenkomt. Voor mij betekent de zomervakantie vaak meer prikkels dan rust: geluiden, drukte, onverwachte wendingen. Met autisme kan dat best intens zijn. Toch schuilt er ook schoonheid in – want elk seizoen nodigt uit tot reflectie, en de zomer misschien nog wel het meest.
Nu de vakantie stilaan ten einde loopt, voel ik hoe de wereld zich opnieuw klaarmaakt voor een ander ritme. Scholen die opengaan, agenda’s die zich vullen, mensen die opnieuw in hun routines stappen. Voor mij is dit altijd een moment om mezelf af te vragen: hoe blijf ik dicht bij wie ik ben, ook als de buitenwereld sneller draait dan goed voelt?
Met autisme is "jezelf zijn" soms een uitdaging. De maatschappij legt vaak onzichtbare kaders op: hoe je moet spreken, werken, sociaal zijn. Maar ik heb geleerd dat echtheid meer kracht heeft dan camouflage. Niet altijd eenvoudig – soms kost het moed, soms voelt het kwetsbaar. Maar telkens opnieuw ontdek ik dat de mooiste verbindingen ontstaan wanneer je eerlijk laat zien wie je bent.
Daarom voelt mijn nieuwste boek, Binnen de muren van mijn hoofd, zo bijzonder. Het is geen luchtig verhaal, maar een open, eerlijke reis langs moeilijke thema’s: trauma, oorlog, autisme en overleven. Het is geschreven met hart en ziel, in de hoop dat anderen zich erin herkennen, of juist beter begrijpen. De titel zegt het al: er zijn muren, maar achter die muren schuilt leven, gevoel, betekenis.
Ik geloof dat schrijven net als ademen is: een manier om ruimte te scheppen in wat soms te benauwd voelt. Met dit boek wil ik niet alleen mijn eigen binnenwereld delen, maar ook een boodschap uitdragen: je hoeft je muren niet te verbergen. Je kunt ze laten zien, en toch schoonheid, kracht en licht vinden.
Misschien voel jij, net zoals ik, dat de overgang van zomer naar najaar soms zwaar weegt. Laat dit dan een zachte herinnering zijn: jij bent goed zoals je bent. Je hoeft je niet te plooien naar verwachtingen die je breken. Je mag je eigen ritme volgen, je eigen kleuren dragen, je eigen pad gaan.
Autisme is geen beperking in wie je mag zijn, het is een andere manier van kijken, voelen, leven. En net dat maakt het waardevol.
Dus terwijl de bladeren straks weer vallen en de dagen korter worden, wens ik je dit: durf jezelf te zijn, met al je licht en schaduw. Want daarin ligt de ware kracht van mens-zijn.
Met warmte,
Faelan Noar
Reactie plaatsen
Reacties